13.12.11

H τρέλα ως μηχανισμός αυτοκάθαρσης

Ισχυρές επιρροές κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης
(για παράδειγμα οι γονείς μας, συνήθως ένας απ'τους δύο)
μας δίνουν κατευθυντήριες γραμμές (μπούσουλα ή γερμανικά orientierung)
απαραίτητες για την επιβίωση μας.
Σχηματίζουν αυτό που η ψυχαναλυτική σχολή θα ονόμαζε υπερεγώ.

Στην ενηλικίωση μας κουβαλάμε τις εξωτερικές αυτές επιρροές και
συμπεριφερόμαστε στις εκφάνσεις μας με τον εξής μηχανισμό:
- είτε τις υπερθεματίζουμε,
- είτε τις αρνούμαστε κάθετα .

Kαι oi δύο περιπτώσεις είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για τον θετικό και αρνητικό πόλο της συμπεριφοριστικής θεωρίας.

Στην πορεία της ζωής μας γεννιέται σύμφωνα με τα παραπάνω το εξής πρόβλημα:

Ο μπούσουλας που χρησιμοποιούμε και εν πολλοίς μας καθορίζει
παρουσιάζεται ανίκανος να ερμηνεύσει το ραγδαία εξελισσόμενο περιβάλλον μας.
Αυτό που μας βοήθησε στην ανάπτυξη γίνεται με αυτόν τον τρόπο μπούμερανγκ εναντίον μας.
Κάποια στιγμή το όριο των αντοχών μας ξεπερνιέται
και γεννιέται έτσι η ψυχοπαθολογία και οι ακραίες συμπεριφορές.

Η τρέλα λοιπόν είναι ένα φυσικός μηχανισμός να απαλλαγούμε από τα βάρη αυτά.

Δυστυχώς επειδή ο εγκεφαλός μας αρχίζει τώρα να λειτουργεί επεξεργαζόμενος
σκέψεις και ερεθίσματα που αλλάζουν θεμελιακά τις κοσμοθεωρίες μας
αδυνατούμε να ανταπεξέλθουμε σε τόση καινούργια πληροφορία και
δημιουργούμε παραλλαγμένες αγκυλώσεις των παρελθόντων επιρροών.

Στην ουσία εφευρίσκουμε τον καινούργιο μπουσουλά μας στο χάος
που λέγεται πραγματικότητα και κόσμος που μας περιβάλλει.
Οι ιδεοληψίες μας  και οι ενδεχόμενες παραισθήσεις μας λειτουργούν προς αυτό το σκόπο.

Η ψυχανάλυση θα μπορούσε να βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο ως εξής:

Ο ειδικός θα πρέπει να λειτουργεί ως καθρέφτης και
ως τέτοιον πρέπει να τον εκλαμβάνουμε και όχι ως σύμβουλο.
Ο ρόλος του θα πρέπει να είναι να περιστρέφει τον καθρέφτη κατά τέτοιον τρόπο
ώστε να αποκτήσουμε συνείδηση πως και γιατί λειτουργούμε.

Ύστερα, μέσω μιας τέτοιας διαδικασίας
θα κατορθώσουμε να απελευθερωθούμε σε σημαντικό βαθμό
από παλιά και νέα πρόσθετα βάρη που μας βασανίζουν.

Στην ουσία πρέπει να κάνουμε όλοι ένα ταξίδι κατανόησης του εαυτού μας
χωρίς ελπίδα φυσικά να φτάσουμε ποτέ στο τέρμα, στο απόλυτο βάθος.
Γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε πλήρη κατανόηση της ίδιας τις ζωής,
και κατ'επέκταση της δημιουργίας.
Θα γινόμασταν Θεοί.

Όσο μάταιο λοιπόν κι αν φαίνεται αυτό το ταξίδι πρέπει όλοι να το κάνουμε.
Στην πορεία θα κερδίσουμε πολλά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου